My Bonjour

ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ

Η Πηνελόπη Δέλτα ήταν Ελληνίδα συγγραφέας, γνωστή κυρίως από τα ιστορικά της μυθιστορήματα για παιδιά, η σημαντικότερη ίσως γυναικεία φυσιογνωμία στις κρίσιμες για τον Ελληνισμό πρώτες δεκαετίες του 20ου αι.

Γεννήθηκε στις 24 Απριλίου του 1874, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Οι γονείς της ήταν ο επιχειρηματίας και εθνικός ευεργέτης Εμμανουήλ Μπενάκης και η Βιργινία Χωρέμη, μέλος της ισχυρής τότε εμπορικής οικογένειας Χωρέμη της Αλεξάνδρειας.
Η Πηνελόπη ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειας:

H οικογένεια Μπενάκη μετακόμισε προσωρινά στην Αθήνα το 1882, όπου η Πηνελόπη παντρεύτηκε τον πλούσιο Φαναριώτη έμπορο Στέφανο Δέλτα το 1895.
Μαζί του απέκτησε τρεις κόρες: τη Σοφία (μετέπειτα Μαυροκορδάτου), τη Βιργινία (μετέπειτα Ζάννα και γιαγιά του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά) και την Αλεξάνδρα (μετέπειτα Παπαδοπούλου).
Επέστρεψαν στην Αλεξάνδρεια το 1905, όπου η Πηνελόπη γνώρισε τον Ίωνα Δραγούμη, τότε υποπρόξενο της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια.
Ανάμεσά τους αναπτύχθηκε ένας μεγάλος έρωτας, η Πηνελόπη όμως δεν θέλησε να αντιταχθεί στις κοινωνικές επιταγές και την υποχρέωσή της απέναντι στον σύζυγο και τα παιδιά της.
Η πλατωνική αυτή σχέση της Πηνελόπης Δέλτα με τον Δραγούμη τελείωσε το 1908, όταν αυτός συνδέθηκε με τη Μαρίκα Κοτοπούλη.

Το 1910 εγκαινιάστηκε η μακρόχρονη αλληλογραφία της Δέλτα με τον Γάλλο βυζαντινολόγο Γκυστάβ Σλυμπερζέ, που την βοήθησε στη συγγραφή των μυθιστορημάτων της τα σχετικά με την βυζαντινή ιστορία.
Η Δέλτα που είχε μετακομίσει στην Φρανκφούρτη το 1906 εξέδωσε το πρώτο της μυθιστόρημα, το Για την Πατρίδα, 1909, το οποίο εκτυλίσσεται κατά την διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Σύντομα ακολούθησε και το δεύτερο μυθιστόρημά της, Τον Καιρό του Βουλγαροκτόνου.
Το στρατιωτικό κίνημα στο Γουδή το 1909 την ενέπνευσε να γράψει το Παραμύθι χωρίς όνομα (1911).

Το 1913 η οικογένεια Δέλτα επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια και το 1916 εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αθήνα, όπου ο πατέρας της Δέλτα, Εμμανουήλ Μπενάκης, είχε εκλεγεί δήμαρχος.
Ανέπτυξαν στενή φιλία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον οποίο και προσκαλούσαν συχνά στην εξοχική τους οικία στην Κηφισιά.

Κατά την επισιτιστική και ανθρωπιστική κρίση που δημιουργήθηκε εις βάρος των Ελλήνων της Ανατολικής Μακεδονίας κατά την διάρκεια της Β΄ Βουλγαρικής κατοχής ελληνικών εδαφών (1916-1918) και διαπιστώθηκε σε όλο το εύρος της μετά την απελευθέρωση των περιοχών, πολύτιμη υπήρξε η συνδρομή του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού με επικεφαλής την Πηνελόπη Δέλτα και την Έλλη Αδοσίδου, για την οργάνωση συσσιτίων, πρόχειρων νοσοκομείων και διανομή ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού.
Ακόμη, καθοριστική ήταν η συμβολή της Πηνελόπης Δέλτα στην ενεργοποίηση του κρατικού μηχανισμού, καθώς και στον σχεδιασμό, την οργάνωση και την εκτέλεση του δύσκολου έργου της παλιννόστησης των χιλιάδων Ελλήνων Ανατολικομακεδόνων ομήρων που βρίσκονταν σε βουλγαρικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκτελώντας καταναγκαστικά έργα στο εσωτερικό της Βουλγαρίας την περίοδο 1917-1918.

Το 1922 αναλαμβάνει δράση, με την συμβολή της οικογένειάς της, για την ανακούφιση των αναγκών και την αποκατάσταση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Μάλιστα, στο κτήμα του πατέρα της, στην Κηφισιά, αλλά και στο σπίτι τους φιλοξενήθηκαν δεκάδες οικογένειες Μικρασιατών προσφύγων, στους οποίους παρείχαν και συσσίτιο.

Τo 1925 εκδόθηκε Η ζωή του Χριστού, ενώ την ίδια χρονιά εμφανίστηκαν τα πρώτα συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας, ασθένειας που την ταλαιπώρησε μέχρι τον θάνατό της.
Το 1929 ξεκίνησε τη συγγραφή της τριλογίας Ρωμιοπούλες, η οποία τελείωσε το 1939 και είναι ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, το οποίο αφηγείται σε τρεις τόμους τη ζωή της Δέσποινας Κρινά-Δαπέργολα, μιας δραστήριας γυναίκας, την οποία η κοινωνία της εποχής της περιόριζε σε ένα χρυσό κλουβί.
Το πρώτο βιβλίο, Το Ξύπνημα, καλύπτει γεγονότα των ετών 1895-1907, η Λάβρα καλύπτει τα έτη 1907-1909 και το Σούρουπο τα έτη 1914-1920.

Εν τω μεταξύ, εκδόθηκαν άλλα τρία μυθιστορήματά της: ο Τρελαντώνης (1932), όπου περιγράφει τις περιπέτειες του αδελφού της, όταν όλα τα αδέρφια ήρθαν από την Αίγυπτο να περάσουν το καλοκαίρι με την θεία τους (σε ένα σπίτι του Τσίλερ) στον Πειραιά, ο Μάγκας (1935), η ζωή στην Αλεξάνδρεια με τα μάτια του μικρού σκυλιού της οικογένειας, και το Στα μυστικά του Βάλτου (1937), όπου η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από την λίμνη των Γιαννιτσών κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα.

Το 1941 ο Φίλιππος Δραγούμης εμπιστεύθηκε στην Δέλτα τα ημερολόγια και το αρχείο του αδελφού του, Ίωνα Δραγούμη, στα οποία η Δέλτα πρόσθεσε περίπου 1.000 χειρόγραφες σελίδες με σχόλια για το έργο του Δραγούμη.

Στις 27 Απριλίου 1941, ημέρα κατά την οποία τα γερμανικά στρατεύματα κατέλαβαν την Αθήνα, η Πηνελόπη Δέλτα προσπάθησε να αυτοκτονήσει παίρνοντας δηλητήριο και τελικά έφυγε από τη ζωή πέντε ημέρες αργότερα, στις 2 Μαΐου 1941, ενώ είχαν ήδη προηγηθεί άλλες δύο απόπειρες αυτοκτονίας στο παρελθόν.
Στον τάφο της, στον κήπο του σπιτιού της, χαράχτηκε η λέξη ΣIΩΠH.
Το 2012 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τετράγωνο η βιογραφία της, από τη Μίτση Πικραμένου, με τίτλο Η κυρία με τα μαύρα.

Το 2014 εκδόθηκε το τελευταίο της ανέκδοτο έργο Ρωμιοπούλες από τις εκδόσεις Ερμής, το οποίο παρέμενε ανέκδοτο επί 75 χρόνια.
 Κυκλοφόρησε με επιμέλεια του δισέγγονού της Αλέκου Π. Ζάννα.

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΣΕΡΟΥΛΗΣ

Ο Χαράλαμπος Τσερούλης ήταν Έλληνας αξιωματικός του στρατού.

Γιος του Νικολάου Τσερούλη, γεννήθηκε στο Μεσολόγγι, στις13 Ιουνίου 1879.

Συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους διατελώντας μεταξύ άλλων διοικητής Συντάγματος στη Μεραρχία Σερρών, καθώς και στη Μικρασιατική εκστρατεία ως διοικητής της Μεραρχίας Αρχιπελάγους με έδρα την Πέργαμο.
Υπήρξε αντιστράτηγος του ελληνικού στρατού και επικεφαλής του κινήματος του Παγκάλου στην Μακεδονία.
Μετά την επικράτησή του τοποθετήθηκε υπουργός στρατιωτικών στην κυβέρνηση Πάγκαλου και στην κυβέρνηση Ευταξία.

Τις πρώτες πρωινές ώρες στις 22 Αυγούστου του 1926 ενημερωθείς ότι ξέσπασε στην Αθήνα κίνημα έσπευσε στο στρατόπεδο του β΄ δημοκρατικού τάγματος που διοικούσε ο Βασίλειος Ντερτιλής, ο οποίος και τον ενημέρωσε ότι οι εθνικές δυνάμεις απέσυραν την εμπιστοσύνη τους από το καθεστώς Παγκάλου και στασίασαν.
Στη προσπάθειά του να ομιλήσει στους στρατιώτες κατέφθασε ένστολος ο Γεώργιος Κονδύλης με άλλους έμπιστους αξιωματικούς στη θέα των οποίων οι στρατιώτες άρχισαν να ζητωκραυγάζουν.
Τότε ο Κονδύλης πλησιάζοντας τον υπουργό Τσερούλη του είπε: - «Σας συλλαμβάνω εν ονόματι της επαναστάσεως».

Αμέσως μετά ρίχθηκαν δύο κανονιοβολισμοί που αποτελούσαν το σύνθημα εκκίνησης των μυημένων της κατάληψης των βασικών κτιρίων της Αθήνας (Κυβερνείο, Υπουργείο Στρατιωτικών, Φρουραρχείο, ΤΤΤ, αεροδρόμια κλπ.). Ακολούθως ο Τσερούλης οδηγήθηκε κρατούμενος στο 6ο Στρατιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας, όπως και άλλοι αξιωματικοί, πιστοί στον Πάγκαλο και της τότε δοτής κυβέρνησης του Ευταξία που ουσιαστικά και καθαιρέθηκε.
Αφέθηκε ελεύθερος δύο ημέρες αργότερα.

Πέθανε στις  2 Μαΐου 1929.
 

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΣ

Ο Ευάγγελος Παπανούτσος ήταν σημαντικός Έλληνας παιδαγωγός, φιλόσοφος, θεολόγος και δοκιμιογράφος- κειμενογράφος του 20ου αιώνα.

Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 27 Ιουλίου 1900 (παλαιό ημερολόγιο).

Οι γονείς του ήταν οι Παναγιώτης Παπανούτσος και Ζηνοβία Κωστάλα.
Είχε άλλα τρία αδέλφια: τον Νικόλαο, την Ελένη και την Χρυσούλα.
Τις βασικές του σπουδές πραγματοποίησε στην ιδιαίτερη πατρίδα του.
Από το 1915 ώς το 1919 φοίτησε στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
'Εχοντας χάσει τον πατέρα του υπηρετεί ως προστάτης οικογενείας την στρατιωτική του θητεία.
Κατά την τριετία 1924-1927, με υποτροφία του πλούσιου Αλεξανδρινού Χ. Νομικού, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία και τη Γαλλία και το 1927 ονομάστηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Τυβίγγης.

Υπηρέτησε την Εκπαίδευση από το 1920 και ως εκπαιδευτικός πέρασε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας: για λίγους μήνες ως δευτεροβάθμιος καθηγητής Ελληνικού Σχολείου στον Άγιο Νικόλαο Μελιτίνης Μάνης, από το 1921-1923 στο Αβερώφειο Γυμνάσιο Αλεξάνδρειας.
Μετά το πέρας των μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών του το 1927 επανέρχεται μέχρι το 1930 στο Αβερώφειο Γυμνάσιο.
Το 1930 -1931 με τον Ευάγγελο Πανέτσο ιδρύουν δυο πειραματικές τάξεις για την εφαρμογή νέων διδακτικών μεθόδων.
Την ίδια περίοδο συνιδρύει την Ελληνική Διδασκαλική Ένωση και τον Οκτώβριο του 1931 γυρίζει στην Ελλάδα και στέλνεται από το Υπουργείο Παιδείας να ιδρύσει το Διδασκαλείο Μυτιλήνης.
Το 1934-1936 διατέλεσε Διευθυντής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης και από το 1937 -1938 υποδιευθυντής και διευθυντής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων.
Το 1938-1939 ήταν καθηγητής στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, το 1939-1943 Διευθυντής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τρίπολης, το 1943-1944 συνδιευθυντής και διευθυντής στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πειραιά.
Μετά την απελευθέρωση διορίσθηκε Γενικός Διευθυντής (1944-1946) και αργότερα (1950 και 1963) Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Παιδείας από τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου.
Το 1958 ιδρύει και οργανώνει (ως Αντιπρόεδρος του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ινστιτούτου τις Τεχνικές Σχολές Δοξιάδη.
Από το 1946 έως το 1967 ήταν τακτικός φιλολογικός συνεργάτης της εφημερίδας Το Βήμα.
Δίδαξε επί 20 χρόνια (1947-1967) Φιλοσοφία, Ψυχολογία και Παιδαγωγικά στο μορφωτικό ίδρυμα (Λαϊκό Πανεπιστήμιο) «Αθήναιον» που ίδρυσε ο ίδιος και υπό την διεύθυνσή του δημοσιεύθηκαν 15 τόμοι του περιοδικού «Παιδεία και Ζωή» (1946-1961)και 100 τόμοι αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, έκδοση Ι. Ζαχαρόπουλου (1953-1958).
Στην μεταπολίτευση εκλέγεται βουλευτής Επικρατείας με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις (1974-1977).
Στις Εκλογές του 1977 είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.).
Το 1977 εκλέχτηκε Επίτιμος Πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Το 1980, δύο χρόνια πριν τον θάνατό του, εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών συγκεντρώνοντας εικοσιδύο από τις τριαντατρείς ψήφους των παρόντων ακαδημαϊκών.

Απεβίωσε στην Αθήνα,  στις 2 Μαΐου 1982.
 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΕΙΛΗΝΟΣ

Ο Ευάγγελος Βασιλάτος, ευρύτερα γνωστός ως Βαγγέλης Σειληνός, ήταν Έλληνας ηθοποιός, χορευτής, χορογράφος και σκηνοθέτης.

Γεννήθηκε στην Αίγινα, στις  12 Απριλίου το 1936, μεγάλωσε στο Μεταξουργείο.

Τον τότε νεαρό μαθητή του σχολείου ανακάλυψε ο χορογράφος Μανώλης Καστρινός και χάρη στον σωματότυπο και την κίνησή του, του πρότεινε να γραφτεί στη σχολή χορού του.
Ο Σειληνός δέχτηκε και λίγα χρόνια αργότερα, στον συγκεκριμένο χώρο, γνώρισε τη Ραλλού Μάνου, η οποία παράλληλα με την ίδρυση του σωματείου Ελληνικό Χορόδραμα του πρότεινε να συμμετέχει στην ομάδα της, όπου βρέθηκε πλέον στο πλευρό και άλλων μεγάλων προσωπικοτήτων του χώρου.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 είναι πλέον γνωστός και στα κινηματογραφικά πλατό, όπου ο (παλαιότερα χορευτής) Γιάννης Δαλιανίδης τον πείθει να συνδέσει την ηθοποιία με τον χορό, συμμετέχοντας μαζί τους σε όλα τα κινηματογραφικά μιούζικαλ που, τελικά, τον έκαναν ευρύτερα γνωστό.

Εμφανίστηκε σε ταινίες μεταξύ των οποίων: Γοργόνες και μάγκες, Μαριχουάνα stop!, Η Παριζιάνα, Μια Ελληνίδα στο χαρέμι και Ξυπόλυτος πρίγκηψ.

Έκανε δύο γάμους και με τη δεύτερη σύζυγό του απέκτησαν δύο παιδιά.
Πρώτη του σύζυγος ήταν η Μαρία Ιωαννίδου.

Απεβίωσε στις 2 Μαΐου του 1998 στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών κατά τη διάρκεια εγχείρησης ανοιχτής καρδιάς.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

Ο Λευτέρης Βογιατζής ήταν Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης του θεάτρου.

Γεννήθηκε στην Καλλιθέα, στις 12 Οκτωβρίου 1944.

Ήταν αδερφός του σημαντικού λυρικού τραγουδιστή Σταμάτη Βογιατζή. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Παρακολούθησε για δύο χρόνια το Reinhard Seminar στη Βιέννη και τελείωσε τη σχολή Κωστή Μιχαηλίδη στην Αθήνα.
Για αρκετά χρόνια δίδαξε στην ιδιωτική εκπαίδευση ως καθηγητής Αγγλικών.
Στο θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1973.
Ακολούθησαν συνεργασίες με τον Σπύρο Ευαγγελάτο, και αργότερα με την Έλλη Λαμπέτη.
Τα χρόνια αυτά, έπαιξε πολλούς ρόλους του κλασικού κυρίως ρεπερτορίου.

Το 1981 ίδρυσε την Εταιρία Θεάτρου «Η ΣΚΗΝΗ» με τον Βασίλη Παπαβασιλέιου, τη Σμαράγδα Σμυρναίου, την Άννα Κοκκίνου τον Δημήτρη Καταλειφό και τον Τάσο Μπαντή και μετά την αποχώρησή τους το 1988, τη «νέα ΣΚΗΝΗ».
Σκηνοθέτησε και έπαιξε σε πολλές παραστάσεις, ενώ το 1989 ιδρύει το Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος με τον Σπύρο Σακκά, τον φιλόλογο Γ. Λεντάκη και τον ζωγράφο Αλέκο Λεβίδη.
Στην αρχή της ενασχόλησής του με το αρχαίο ελληνικό δράμα σκηνοθέτησε την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε μετάφραση του ποιητή Νίκου Παναγιωτόπουλου. Ακολούθησαν επιτυχημένες παραστάσεις, όπως τα «Με δύναμη από την Κηφισιά», ο «Μισάνθρωπος», «Ελένη», «Η νύχτα της κουκουβάγιας», «Πέρσες», «Τέφρα και σκιά», «Καθαροί, πια» και άλλες μεγάλες θεατρικές επιτυχίες με κύκνειο άσμα του τον «Αμφιτρύωνα» του Μολιέρου στο Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου, τον Αύγουστο του 2012.
Στον κινηματογράφο πρωταγωνίστησε σχεδόν αποκλειστικά στις ταινίες του Νίκου Παναγιωτόπουλου, με τον οποίο τον συνέδεε μεγάλη φιλία.

Ήταν μία από τις βασικές φωνές στην εκπομπή Εδώ Λιλιπούπολη στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ.

Πέθανε στην Αθήνα, στις 2 Μαΐου 2013.
 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

Ο Μητροπολίτης Δράμας Παύλος (κατά κόσμον Αλέξανδρος Αποστολίδης, ήταν Έλληνας Επίσκοπος και Μητροπολίτης Δράμας.

Γεννήθηκε στη Βέροια το 1963.

Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, σπούδασε στην Εκκλησιαστική Σχολή της Λαμίας όπου και αποφοίτησε.
Έπειτα εισήχθη στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Με την ολοκλήρωση των προπτυχιακών σπουδών του το 1988, συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές λαμβάνοντας μεταπτυχιακό δίπλωμα το 1995.
 Έγινε διδάκτωρ του ίδιου πανεπιστημίου το 2002.

Χειροτονήθηκε διάκονος το 1983 και πρεσβύτερος το 1988 από τον Μητροπολίτη Βεροίας Παύλο.
Διετέλεσε εφημέριος του Ιερού Ναού Οσίου Αντωνίου, πολιούχου της Βέροιας, και στην συνέχεια το 1991 εξελέγη ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Σουμελά και αντιπρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ομώνυμου ιδρύματος. Συνέγραψε άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά, έχει πραγματοποιήσει πολλές ομιλίες και διαλέξεις και έχει λάβει μέρος σε εκκλησιαστικές αποστολές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Πέντε ημέρες μετά την κοίμηση του Μητροπολίτη Δράμας Διονυσίου, στις 5 Οκτωβρίου 2005, εξελέγη Μητροπολίτης Δράμας από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Χειροτονήθηκε Επίσκοπος στις 9 του ίδιου μήνα και η ενθρόνισή του στην Ιερά Μητρόπολη Δράμας έγινε στις 19 Νοεμβρίου του 2005.
Ως Μητροπολίτης εγκαινίασε μεταξύ άλλων και τον νέο ναό του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης στη Δράμα το 2016.

Απεβίωσε στη Θεσσαλονίκη, στις 2 Μαΐου 2022 σε ηλικία 59 ετών από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Η κηδεία του εψάλη στις 3 Μαΐου 2022 το απόγευμα στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου Δράμας, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και ετάφη στην Ιερά Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος στη Σίψα Δράμας.