My Bonjour

ΜΙΧΑΗΛ ΚΩΤΣΑΚΟΣ

Ο Μιχαήλ Κωτσάκος ήταν Έλληνας νομικός και πολιτικός.

Γεννήθηκε περίπου το 1845 στο Ναύπλιο.

Πρώτη φορά υπήρξε υποψήφιος βουλευτής το 1885, χωρίς όμως να εκλεγεί.
Από το 1892 εκλεγόταν βουλευτής στην επαρχία Άργους, το 1892 με το Νεωτεριστικό κόμμα υπό τον Χαρίλαο Τρικούπη και το 1899 υπό τον Γεώργιο Θεοτόκη.
Την περίοδο που ήταν βουλευτής αντιμετώπισε σφοδρή κριτική από τους πολίτες του Άργους, μιας και δεν είχε καταγωγή από την πόλη.
Παράλληλα με την πολιτική του σταδιοδρομία υπήρξε και δικηγόρος.
Άσκησε το επάγγελμα αυτό στην Αθήνα, όπου ήταν και αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της πόλης.
Αποσύρθηκε από την πολιτική και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην Αθήνα.

Πέθανε στις 18 Ιουνίου 1913.
 

ΟΛΓΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΒΝΑ

Η Όλγα Κωνσταντίνοβνα γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου 1851 στο Ανάκτορο του Παβλόφσκ στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, ένα από τα πολλά παλάτια ιδιοκτησίας του πατέρα της.
Ήταν κόρη του Κωνσταντίνου Νικολάγιεβιτς της Ρωσίας και της Αλεξάνδρας, κόρης του Ιωσήφ της Σαξονίας.
Πέρασε μια πολυτελή παιδική ηλικία μεγαλώνοντας μεταξύ της Αγίας Πετρούπολης και της Κριμαίας.
Ο πατέρας της ήταν από τους σημαντικότερους συμβούλους του Αλεξάνδρου Β΄ της Ρωσίας.

Ως παιδί, η Όλγα περιγραφόταν ως ένα κορίτσι απλό στους τρόπους του, με παχουλό πλατύ πρόσωπο και μεγάλα γαλάζια μάτια.
Διέθετε ήρεμο χαρακτήρα, ωστόσο, ταυτόχρονα ήταν πολύ επιφυλακτική και με απουσία κοινωνικοποίησης.

Η Μεγάλη Δούκισσα Όλγα συνάντησε για πρώτη φορά τον μέλλοντα σύζυγό της, Γεώργιο Α΄ της Ελλάδος, τον Σεπτέμβριο του 1863.
Ο τελευταίος, είχε έρθει να επισκεφθεί τον Αλέξανδρο Β΄ στην Αγία Πετρούπολη, προκειμένου να τον ευχαριστήσει για την υποστήριξη, που του είχε παράσχει με την ευκαιρία της εκλογής του ως Βασιλιά των Ελλήνων.

Το 1867, οι δύο νέοι συναντήθηκαν στην Αγία Πετρούπολη, όταν ο Βασιλιάς των Ελλήνων, όντας καλεσμένος για διάστημα αρκετών μηνών από τον Αλέξανδρο Β΄, πραγματοποίησε επίσκεψη στην αδελφή του, την τσάρεβνα Μαρία Φιόντοροβνα, καθώς και τον σύζυγό της, τον τσάρεβιτς Αλέξανδρο.
Εκείνη την περίοδο, ο Γεώργιος Α΄ ήταν αποφασισμένος να βρει σύζυγο και η ιδέα ενός γάμου με μια Ρωσίδα μεγάλη δούκισσα, γεννημένη Ορθόδοξη, δεν του ήταν αδιάφορη.
Στο Μαρμάρινο Παλάτι και το Παβλόφσκ, ο Γεώργιος γνωρίστηκε, λοιπόν, με την Όλγα.
Ωστόσο, η ιδέα του να εγκαταλείψει τη Ρωσία φαίνεται να την ανησυχούσε ιδιαιτέρως και φέρεται να πέρασε νύχτες ολόκληρες να κλαίει στο δωμάτιό της, στη διάρκεια των αρραβώνων της.

Ο γάμος Γεωργίου και Όλγας έγινε στην Αγία Πετρούπολη στις 27 Οκτωβρίου 1867.

Το 1913 ο Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας, σύζυγος της Όλγας, δολοφονήθηκε από τον Αλέξανδρο Σχινά.
Η χηρεύουσα Βασίλισσα επέστρεψε αμέσως στη Ρωσική Αυτοκρατορία.

Αν και ασφαλής πλέον, η Όλγα δεν επέλεξε να επιστρέψει στην Ελλάδα, αφού ο γιος της, Κωνσταντίνος Α΄, είχε μόλις απομακρυνθεί από τον θρόνο. Εγκαταστάθηκε στην Ελβετία, όπου κατοικούσαν πλέον τα περισσότερα από τα παιδιά και εγγόνια της μέχρι το 1920.

Τον Οκτώβριο του 1920, η Όλγα ήταν το μοναδικό μέλος της βασιλικής οικογένειας στην οποία έδωσε άδεια η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου για να δει τον άρρωστο εγγονό της, Αλέξανδρο.
Η Όλγα από την Ιταλία επιβιβάσθηκε σε ένα μικρό ιδιωτικό κότερο, το οποίο συνάντησε στην Αδριατική θάλασσα σφοδρή τρικυμία και καθυστέρησε πολύ. Έφθασε στο Τατόι είκοσι τέσσερις ώρες μετά από τον θάνατο (σηψαιμία από δάγκωμα πιθήκου) του Αλέξανδρου στις 12/25 Οκτωβρίου 1920.

Μετά τον θάνατο του άτεκνου Αλέξανδρου, η Βουλή εξέλεξε αντιβασιλέα τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη.
Μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές της 1ης/14ης Νοεμβρίου 1920, την Αντιβασιλεία ανέλαβε η Όλγα έως τις 6/19 Δεκεμβρίου 1920, ημέρα που επέστρεψε ο γιος της Κωνσταντίνος στην Ελλάδα, κατόπιν δημοψηφίσματος.

Η ήττα της Ελλάδας απέναντι στις δυνάμεις του Μουσταφά Κεμάλ και η επακόλουθη Μικρασιατική Καταστροφή με ευθύνη του Βασιλιά το 1922, κατέστησε τη βασιλική οικογένεια έκπτωτη το 1924.
Έτσι αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στην Ελλάδα και ακολούθησε η δήμευση της βασιλικής περιουσίας.
Ωστόσο, το νέο καθεστώς χορήγησε σύνταξη αποκλειστικά στη βασίλισσα Όλγα. Επίσης, τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, επετράπη στην Ιουλία Καρόλου να επιστρέψει στην Όλγα τα κοσμήματά της, που βρίσκονταν σε ξύλινο κιβώτιο στη θυρίδα 117 του θησαυροφυλακίου της Εθνικής Τράπεζας.
Η περιουσία της περιλάμβανε κοσμήματα που, όπως αναφέρθηκε στους Times, ήταν αξίας 100.000 λιρών Αγγλίας (που ισοδυναμούν με περίπου 6.500.000 λίρες Αγγλίας το 2022) τα οποία κληρονόμησαν οι βασιλικοί της απόγονοι.

Η Όλγα ακολούθησε την έκπτωτη βασιλική οικογένεια εκτός Ελλάδας. Έτσι, τα επόμενα έτη διέμενε φιλοξενούμενη άλλοτε από τον Γεώργιο Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ και στο Κάστρο του Ουίνδσορ, άλλοτε στο Σάντριγχαμ με την κουνιάδα της, βασίλισσα Αλεξάνδρα, άλλοτε στο Ξενοδοχείο Regent's Park, όπου είχε νοικιάσει διαμέρισμα η κόρη της Μαρία και άλλοτε στο Μέγαρο Σπένσερ στο Λονδίνο ή στη Βίλλα Αναστασία στη Ρώμη, που ανήκε στον πρίγκιπα Χριστόφορο και τη σύζυγό του, Αναστασία.

Η βασίλισσα Όλγα, απεβίωσε μετά από μία εβδομάδα ασθένειας, στις 18 Ιουνίου 1926, στη Βίλλα Αναστασία της Ρώμης.
Παρότι η ελληνική κυβέρνηση ενημέρωσε την έκπτωτη βασιλική οικογένεια, ότι η Βασίλισσα μπορούσε να ενταφιαστεί στο νεκροταφείο του Τατοΐου, οι συγγενείς της αρνήθηκαν την πρόταση.
Η σορός της μεταφέρθηκε και τοποθετήθηκε στην κρύπτη της Ρωσικής Εκκλησίας της Φλωρεντίας, όπου βρισκόταν και το φέρετρο του γιου της Κωνσταντίνου Α΄.
Μετά την παλινόρθωση της βασιλείας, τα οστά της μεταφέρθηκαν και ενταφιάστηκαν στις 17 Νοεμβρίου 1936 στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι, δίπλα στον τάφο του συζύγου της Γεωργίου Α΄.
 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΟΔΗΣ

Ο Γεώργιος Μόδης ήταν Έλληνας πολιτικός και ένας από τους κυριότερους συγγραφείς του Μακεδονικού Αγώνα, στον οποίο έλαβε μέρος μόλις αποφοίτησε το 1906 από το Γυμνάσιο του Μοναστηρίου Πελαγονίας, ως μέλος του ανταρτικού σώματος του Γεωργίου Βολάνη.

Γεννήθηκε στις 14 Μαΐου το 1887 στο Μοναστήρι Πελαγονίας.

Τελείωσε το γυμνάσιο Μοναστηρίου και στη συνέχεια κατατάχθηκε στο αντάρτικο σώμα του Κρητικού Γ. Βολάνη που δρούσε στο Μορίχοβο.
Συμμετείχε σε πολλές συμπλοκές με Βούλγαρους κομητατζήδες και Οθωμανικά στρατεύματα και τραυματίστηκε σε μάχη με Οθωμανικό στρατό στη Μπέσιστα του Μοριχόβου.
Μετά τον τραυματισμό του εγκατέλειψε την ένοπλο δράση και η Εσωτερική Οργάνωση Μοναστηρίου τον διόρισε γραμματέα στη Μητρόπολη Μογλενών και Φλωρίνης, στη Φλώρινα, το 1909, όπου υπηρέτησε για μικρό διάστημα.
Στη συνέχεια επέστρεψε στο Μοναστήρι και δημοσιογράφησε στην εφημερίδα Φως που εξέδιδε η Πολιτική Λέσχη Μοναστηρίου.

Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εμπορικές επιστήμες στην Ακαδημία Όθωνος Ρουσόπουλου.
Εκλέχτηκε επί σειρά ετών, βουλευτής Φλώρινας και διατέλεσε Νομάρχης Φλώρινας.
Την περίοδο 1932 – 1933 ανέλαβε Γενικός Διοικητής Ηπείρου.
Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, συνελήφθη από τους Γερμανούς και φυλακίστηκε στο στρατόπεδο «Παύλου Μελά» στη Θεσσαλονίκη.
Μετά την απόλυσή του από τις φυλακές, φυγαδεύτηκε στη Μέση Ανατολή.
Τον Οκτώβριο του 1944 επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε από τον Γεώργιο Παπανδρέου, Γενικός Διοικητής Μακεδονίας.
Το 1950 ανέλαβε Υπουργός Εσωτερικών και το 1951 υφυπουργός Παιδείας. Ανέπτυξε πλούσιο συγγραφικό έργο με κυριότερα έργα τα: «Μακεδονικές Ιστορίες» και «Αγώνες στη Μακεδονία» του οποίου τη συγγραφή δεν πρόλαβε να τελειώσει, καθώς πέθανε στις 18 Ιουνίου του 1975.

Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, και οργάνωσε πολλές επιτροπές Μακεδονομάχων με σκοπό την ανέγερση ανδριάντων των Μακεδονομάχων.
Διατέλεσε πρόεδρος της επιτροπής για την ανέγερση αγαλμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Φιλίππου Β΄ και του Αριστοτέλη.
Κατά τη διάρκεια της επταετίας εξαναγκάστηκε από το καθεστώς, να παραιτηθεί από την προεδρία της επιτροπής.

Το 2011, με δαπάνες του Συλλόγου Μοναστηριωτών Φλωρίνης και Πέριξ «Η ΕΛΠΙΣ», ανεγέρθηκε προτομή του στην κεντρική πλατεία της Φλώρινας, που φέρει το όνομά του (πλατεία Γεωργίου Μόδη).