My Bonjour

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Δημήτρης Μητρόπουλος ήταν Έλληνας διευθυντής ορχήστρας, πιανίστας και συνθέτης που έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1896 στην Αθήνα.

Καταγόταν από τη Μελισσόπετρα του νομού Αρκαδίας από την πλευρά του πατέρα του και από την Άνδρο από την πλευρά της μητέρας του.

Αποφοίτησε από τη Βαρβάκειο Σχολή.
Σπούδασε πιάνο και σύνθεση στο Ωδείο Αθηνών και στις 22 Μαρτίου 1913 έδωσε την πρώτη του συναυλία.
Από το 1920 σπούδασε στις Βρυξέλες και το Βερολίνο επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1924.
Μέχρι και το 1937 συνέθεσε διάφορα έργα (για πιάνο, ορχήστρα, μουσική δωματίου κ.α.), μελοποιώντας και ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη.
Έπειτα αφιερώθηκε αποκλειστικά στη διεύθυνση ορχήστρας.
 Ήταν για χρόνια (1927 - 1937) αρχιμουσικός της Συμφωνικής Ορχήστρας του Ωδείου Αθηνών διευθύνοντας ενίοτε και άλλες ορχήστρες στο εξωτερικό.

Το 1936 και το 1937 διηύθυνε τις συμφωνικές ορχήστρες της Βοστώνης και της Μινεάπολης και το 1938 ανέλαβε μόνιμος μαέστρος της δεύτερης, διευθύνοντας κατά καιρούς και άλλες σημαντικές ορχήστρες των ΗΠΑ.
Το 1949 ανέλαβε τη διεύθυνση της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Νέας Υόρκης, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1958 για να παραμείνει σ' αυτήν ως μαέστρος.
Παράλληλα διεύθυνε περιστασιακά και άλλες σημαντικές ορχήστρες όπως π.χ. της Βιέννης.
Το 1955 η παρουσία του με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης ήταν το κορυφαίο γεγονός της παρθενικής διοργάνωσης του Φεστιβάλ Αθηνών.

Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 ο Δημήτρης Μητρόπουλος μαζί με άλλους Έλληνες λογίους προσυπέγραψε την Έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους Διανοούμενους ολόκληρου του Κόσμου με την οποία αφενός μεν καυτηριάζονταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, αφετέρου δε, διέγειρε την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό νέο πνευματικό Μαραθώνα.

Στην προσωπική του ζωή, ο Μητρόπουλος καταπίεζε την ομοερωτική του επιθυμία και φημολογείται πως είχε σχέση με τον Λέοναρντ Μπερνστάιν.

Στις 2 Νοεμβρίου του 1960, ο Δημήτρης Μητρόπουλος υπέστη καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια πρόβας της Τρίτης Συμφωνίας του Γκούσταβ Μάλερ με την ορχήστρα της Σκάλας του Μιλάνου.

Πέθανε στο Μιλάνο, στις 2 Νοεμβρίου 1960)  σε ηλικία 64 ετών με την μπαγκέτα στο χέρι.
 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΠΑΘΑΡΗΣ

Ο Ιωάννης Σπαθάρης  του Κυριάκου, ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός.
Υπηρέτησε ως βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Β΄ Θεσσαλονίκης.

Γεννήθηκε στο Βόλο το 1904 και από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία.
Ανέλαβε διευθυντής της εφημερίδας "Το Φως" μετά τον θάνατο του ιδρυτή της, Δημήτρη Ρίζου, το 1940 και μέχρι την αναστολή της έκδοσης της εφημερίδας. Εξελέγη βουλευτής Υπαίθρου Θεσσαλονίκης με την ΕΡΕ στις εκλογές του 1958.

Ήταν ξανά υποψήφιος βουλευτής με την ΕΡΕ στις εκλογές του 1961 αλλά απέτυχε να εκλεγεί.

Πέθανε από συγκοπή καρδιάς στη Θεσσαλονίκη στις 2 Νοεμβρίου 1961 και ο θάνατός του πιθανότατα να οφειλόταν στη συγκίνηση και τη λύπη του έπειτα από την ήττα του στις εκλογές, όπως έγραψε ο Τύπος.
 

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΕΡΝΑΡΗΣ

Ο Αντώνιος Μπερνάρης γεννήθηκε στις Κυδωνιές Μικράς Ασίας, το 1901 και ήταν πολιτικός και υπουργός.

Ήταν ο πρώτος διοικητής του ΟΓΑ, από τότε που συστάθηκε ο οργανισμός, το 1961 και μέχρι το 1969.

Υπηρέτησε ως υπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση του Πιπινέλη από τις 22 Ιουνίου 1963 έως τις 28 Σεπτεμβρίου 1963. Στην δικτατορική κυβέρνηση του Παπαδόπουλου ήταν υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών για το διάστημα 26 Αυγούστου 1971 έως 31 Ιουλίου 1972.

Στη διοίκηση του ΟΓΑ τον Αύγουστο του 1969 τον διαδέχθηκε ο Χρήστος Ανδρικόπουλος.

Απεβίωσε στην  Αθήνα, στις 2 Νοεμβρίου το 1973 από καρδιακή ανεπάρκεια στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.
________________________________________________________

Ο Μανώλης Καστρινός (πραγματικό όνομα: Μανώλης Παπάζογλου), ήταν σπουδαίος Έλληνας χορευτής και χορογράφος.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το Σεπτέμβριο του 1917 και ήταν γιος του Σοφοκλή Παπάζογλου.

Σπούδασε δραματική τέχνη στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1935), χορό στις Σχολές Γριμάνη-Ζουρούδη, Μοριάνωφ (1936-194]) και στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι στις σχολές μπαλέτου "Olga Preobrajenska", "Antonio Alcaraz" (φλαμένκο), "Bergère" (μοντέρνο χορό) και στην Σχολή "Myrio et Decha" (αισθητικό χορό).

Πρωτοεμφανίστηκε στο Εθνικό Θέατρο σε κωμωδίες του Μολιέρου το 1935 και από το 1937 άρχισε τις εμφανίσεις του στο ελεύθερο μουσικό θέατρο.
Το 1943 ο Μανώλης Καστρινός ήταν εκείνος που πρώτος δημιούργησε και λανσάρισε το πρώτο χορευτικό ζευγάρι "Πα ντε Ντε" ("Pas de deux") σε βάση ελληνικών λαϊκών χορών και ελληνικών κουστουμιών όπως στα έργα "Το ειδύλλιο στη βρύση", "Βουκολικό", "Ελληνική ραψωδία" και "Κρητικά πατήματα".

Το 1945, ερμήνευσε στην Εθνική Λυρική Σκηνή τον επώνυμο ρόλο, στο χορόδραμα του Πετρίδη, "Πραματευτής".
Το 1946, εμφανίστηκε στο Παρίσι, ως αρχιχορευτής στα μπαλέτα Φολί-Μπερζέρ και Kirsta.
Από το 1949, άρχισε να χορεύει, με μόνιμη πλέον παρτενέρ, τη Χρυσούλα Ζώκα.

Μεγάλες χορογραφικές συνθέσεις του υπήρξαν: "Θησεύς και Αριάδνη", "Απολλώνιος Μελωδία", "Εύθυμη Χήρα", "Μπατερφλάυ", και άλλες εκτελέσεις. Επίσης υπήρξε χορογράφος πολλών έργων πρόζας μεταξύ των οποίων ο Ο πύργος του Φραντς Κάφκα, Όμηρος του Μπρένταν Μπίαν, Οδός ονείρων του Μάνου Χατζιδάκι, Η όπερα της πεντάρας του Μπέρτολτ Μπρεχτ, Λευκές νύχτες του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι κ.ά. Επίσης συνεργάσθηκε με το Ελληνικό Χορόδραμα σε έργα Σεργκέι Προκόφιεφ και Μπέλα Μπάρτοκ, χορογράφησε τον Κρητικό χορό του Μίκη Θεοδωράκη για τα σοβιετικά μπαλέτα του Ναυτικού στο Βεάκειο πρώην Σκυλίτσειο στον Πειραιά κ.ά.

Ο Μανώλης Καστρινός είχε επίσης αναλάβει την καλλιτεχνική οργάνωση της έναρξης και λήξης των Πανευρωπαϊκών Αγώνων και της υποδοχής της ολυμπιακής φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ.
Ίδρυσε τον "Πειραματικό Όμιλο Χορού Μ. Καστρινός" καθώς και το πολιτιστικό σωματείο "Φίλοι Πειραματικού Ομίλου Χορού" (1966).
Μιλούσε επίσης γαλλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Χολαργού.

Πέθανε στις  2 Νοεμβρίου το 1979.
 

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ

Ο Μανώλης Καστρινός (πραγματικό όνομα: Μανώλης Παπάζογλου), ήταν σπουδαίος Έλληνας χορευτής και χορογράφος.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το Σεπτέμβριο του 1917 και ήταν γιος του Σοφοκλή Παπάζογλου.

Σπούδασε δραματική τέχνη στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1935), χορό στις Σχολές Γριμάνη-Ζουρούδη, Μοριάνωφ (1936-194]) και στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι στις σχολές μπαλέτου "Olga Preobrajenska", "Antonio Alcaraz" (φλαμένκο), "Bergère" (μοντέρνο χορό) και στην Σχολή "Myrio et Decha" (αισθητικό χορό).

Πρωτοεμφανίστηκε στο Εθνικό Θέατρο σε κωμωδίες του Μολιέρου το 1935 και από το 1937 άρχισε τις εμφανίσεις του στο ελεύθερο μουσικό θέατρο.
Το 1943 ο Μανώλης Καστρινός ήταν εκείνος που πρώτος δημιούργησε και λανσάρισε το πρώτο χορευτικό ζευγάρι "Πα ντε Ντε" ("Pas de deux") σε βάση ελληνικών λαϊκών χορών και ελληνικών κουστουμιών όπως στα έργα "Το ειδύλλιο στη βρύση", "Βουκολικό", "Ελληνική ραψωδία" και "Κρητικά πατήματα".

Το 1945, ερμήνευσε στην Εθνική Λυρική Σκηνή τον επώνυμο ρόλο, στο χορόδραμα του Πετρίδη, "Πραματευτής".
Το 1946, εμφανίστηκε στο Παρίσι, ως αρχιχορευτής στα μπαλέτα Φολί-Μπερζέρ και Kirsta.
Από το 1949, άρχισε να χορεύει, με μόνιμη πλέον παρτενέρ, τη Χρυσούλα Ζώκα.

Μεγάλες χορογραφικές συνθέσεις του υπήρξαν: "Θησεύς και Αριάδνη", "Απολλώνιος Μελωδία", "Εύθυμη Χήρα", "Μπατερφλάυ", και άλλες εκτελέσεις. Επίσης υπήρξε χορογράφος πολλών έργων πρόζας μεταξύ των οποίων ο Ο πύργος του Φραντς Κάφκα, Όμηρος του Μπρένταν Μπίαν, Οδός ονείρων του Μάνου Χατζιδάκι, Η όπερα της πεντάρας του Μπέρτολτ Μπρεχτ, Λευκές νύχτες του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι κ.ά. Επίσης συνεργάσθηκε με το Ελληνικό Χορόδραμα σε έργα Σεργκέι Προκόφιεφ και Μπέλα Μπάρτοκ, χορογράφησε τον Κρητικό χορό του Μίκη Θεοδωράκη για τα σοβιετικά μπαλέτα του Ναυτικού στο Βεάκειο πρώην Σκυλίτσειο στον Πειραιά κ.ά.

Ο Μανώλης Καστρινός είχε επίσης αναλάβει την καλλιτεχνική οργάνωση της έναρξης και λήξης των Πανευρωπαϊκών Αγώνων και της υποδοχής της ολυμπιακής φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ.
Ίδρυσε τον "Πειραματικό Όμιλο Χορού Μ. Καστρινός" καθώς και το πολιτιστικό σωματείο "Φίλοι Πειραματικού Ομίλου Χορού" (1966).
Μιλούσε επίσης γαλλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Χολαργού.

Πέθανε στις  2 Νοεμβρίου το 1979.
 

ΖΗΣΗΣ ΠΑΠΑΛΑΖΑΡΟΥ

Ο Ζήσης Παπαλαζάρου  ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής και υπουργός το 1965.

Γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1905 στην Αθήνα.

Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από το Γάβρο Καστοριάς.
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και στη συνέχεια Δημόσιο Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.
 Ήταν υποψήφιος βουλευτής Φλωρίνης με τον Συνδυασμό Εθνικής Πολιτικής Ενώσεως (Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα) και έλαβε 372 ψήφους, αποτυγχάνοντας να εκλεγεί στις εκλογές του 1946.
Εξελέγη βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Καστοριάς με την Ένωση Κέντρου τα έτη 1961,1963 και 1964.
Στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου ήταν υπουργός Βορείου Ελλάδος από τις 6 Ιανουαρίου ως τις 15 Ιουλίου 1965.
Μεταπολιτευτικά προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία, με την οποία εξελέγη βουλευτής Καστοριάς με 16.117 ψήφους το 1974 και επανεξελέγη το 1977.

Πέθανε στις 2 Νοεμβρίου 1997 από έμφραγμα στο Ιπποκράτειο (Αθήνα), σε ηλικία 92 ετών και με τη διαθήκη του άφησε σημαντικά περιουσιακά στοιχεία στο Δήμο Καστοριάς συμπεριλαμβανομένης της βιβλιοθήκης του και εξέφρασε την υποστήριξη να συσταθεί κοινωφελές ίδρυμα που φέρει το όνομά του.

Η κηδεία του έγινε στις 13 Νοεμβρίου 1997 από τον ιερό ναό Αγίου Λαζάρου του Πρώτου Νεκροταφείου Αθηνών.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΕΝΙΔΗΣ

Ο Σταύρος Ξενίδης γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 2 Νοεμβρίου 2008 και ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Ήταν μικρασιατικής καταγωγής, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 8 Μαρτίου το 1923 και υπήρξε παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό Μαργαρίτα Λαμπρινού.

Η μητέρα του ήταν από την Καισάρεια και ο πατέρας του από την Άγκυρα της Μικράς Ασίας.
Ήρθαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στη Νέα Φιλαδέλφεια. Φοίτησε στο Λεόντειο Λύκειο και στη συνέχεια σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» του Καρόλου Κουν και έκανε το ντεμπούτο του στο θέατρο το 1944.
Εμφανίστηκε σε περισσότερες από 70 ταινίες, σχεδόν πάντα σε δεύτερους ρόλους και συνήθως στο πλευρό κωμικών ηθοποιών, με πρώτη Το τραγούδι του πόνου (1953) και τελευταία το Γραφείο ιδεών (1989).

Ο Σταύρος Ξενίδης συνέδεσε τη θεατρική πορεία με το θέατρο του Κώστα Μουσούρη με το οποίο συνεργάστηκε και πρωταγωνίστησε για περισσότερο από δύο δεκαετίες (δεκαετίες '50 και '60).
Εμφανίστηκε και σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές από τη δεκαετία του 1970 και μετά, με πιο χαρακτηριστικό το ρόλο του αστυνόμου Μπέκα του Γιάννη Μαρή, τον οποίο ενσάρκωσε 3 φορές: το 1987 στο Θάνατο του Τιμόθεου Κώνστα (ΕΤ2), το 1991 στο Μυστικό του Άρη Μπονσαλέντη (Mega) και το 1992 στο Μια γυναίκα από το παρελθόν (ΑΝΤ1).

Από τις 27 Μαΐου 2008 ο Σταύρος Ξενίδης (καθώς και η σύζυγός του) φιλοξενείτο στο Γηροκομείο Αθηνών, έχοντας σοβαρά προβλήματα υγείας που του προκάλεσαν αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια.

Πέθανε στις 2 Νοεμβρίου 2008.

Το 1989, στο 30ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απονεμήθηκε στον Ξενίδη τιμητικό βραβείο για την προσφορά του στον ελληνικό κινηματογράφο.
 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ο Γιώργος Βασιλείου ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.

Γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1950 στη Λαμία.

Οι γονείς του χώρισαν και ο Γιώργος έζησε με τον πατέρα του Βασίλη μέχρι την ηλικία των 8, όταν εκείνος απεβίωσε, με αποτέλεσμα να χάσει την παιδική του ηλικία.
Από μικρό παιδί εργάστηκε σε διάφορες δουλειές του ποδαριού παράλληλα με το σχολείο, για να συντηρήσει οικονομικά την οικογένειά του.
Ο Γιώργος Βασιλείου είχε ύψος 1.90 και υπήρξε πολύ καλός στον κλασικό αθλητισμό, τερμάτιζε πρώτος σε όλα τα αγωνίσματα δρόμου και παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο και αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας στην τοπική ποδοσφαιρική ομάδα της Λαμίας.
Σε ηλικία 22 ετών, τού προτάθηκε να συνεχίσει την καριέρα του στην ΑΕΚ, ωστόσο αποφάσισε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και να σταματήσει το ποδοσφαιρικό του όνειρο.
Έμαθε μόνος του κιθάρα και στον στρατό, όπου ήταν έφεδρος υπαξιωματικός (λοχίας), συμμετείχε σε συγκρότημα και μπάντα.
Το 1967 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει υποκριτική και το πρώτο του βράδυ κοιμήθηκε σε μία οικοδομή σκεπασμένος με νάιλον για να μην κρυώσει, καθώς δεν είχε χρήματα για να βρει ξενοδοχείο ή σπίτι.
Για να μπορέσει να καλύψει τα έξοδα των σπουδών του εργαζόταν ως οικοδόμος και οδηγός ταξί.
Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Γιώργου Μπέλλου και την ολοκλήρωσε με άριστα.
Στις 17 Νοεμβρίου του 1973, ανήμερα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, γνώρισε τη σύζυγό του, Λία Θερμογιάννη, φοιτήτρια τότε της Νομικής Σχολής Αθηνών και μετά ο νεαρός ηθοποιός συνελήφθη και κακοποιήθηκε άγρια από τη Χούντα. Παντρεύτηκε τη Λία μετά από 4 χρόνια και απέκτησε 2 παιδιά, το Βασίλη και την Ιουλιέττα.

Εργάστηκε δίπλα σε μεγάλα ονόματα του ελληνικού θεάτρου, όπως οι Θανάσης Βέγγος, Ρένα Βλαχοπούλου, Στάθης Ψάλτης, κ.ά..
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και ύστερα από πολλές συμμετοχές σε θεατρικές παραστάσεις, ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, γνώρισε τον Νίκο Φώσκολο, τον οποίο συνήθιζε να αποκαλεί από τότε δάσκαλο και πατέρα.
Εκείνος του εμπιστεύτηκε σπουδαίους ρόλους, με κυριότερο αυτόν του Στάθη Θεοχάρη στην καθημερινή σειρά Καλημέρα ζωή, όπου έγινε ιδιαίτερα γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό.

Είχε συμμετάσχει και πρωταγωνιστήσει σε πολλά θεατρικά έργα, τηλεοπτικές παραγωγές και ταινίες.
Επίσης, είχε δώσει τη φωνή του σε πολλές μεταγλωττίσεις και παιδικές παραγωγές, ενώ είχε διδάξει και στη Δραματική Σχολή της Μαίρης Βογιατζή-Τράγκα.

Στις εκλογές του 2004, εξελέγη βουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Από το 2007, μετά το πέρας της βουλευτικής του ιδιότητας, συνέχισε να εργάζεται κατά καιρούς σε θέατρο και τηλεόραση.
Το Νοέμβριο του 2011, ανακοίνωσε την προσχώρηση του στο κίνημα της Δημοκρατικής Συμμαχίας και την απόφασή του να πολιτευτεί στην εκλογική περιφέρεια της Β' Πειραιώς.
Τα τελευταία 12 χρόνια της ζωής του διέμενε μόνιμα στη Σαλαμίνα με τη σύζυγό του.

Τους τελευταίους μήνες ο ηθοποιός αντιμετώπιζε τον καρκίνο του πνεύμονα.
Στο πλευρό του ήταν η οικογένειά του, φίλοι και συνάδελφοι.

 Ο Γιώργος Βασιλείου πέθανε τα ξημερώματα της Τετάρτης στις 2 Νοεμβρίου 2016 σε ηλικία 66 ετών.
Ο ηθοποιός κηδεύτηκε στις 3 Νοεμβρίου 2016, στο Νεκροταφείο (κοιμητήριο) Ζωγράφου.