My Bonjour

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ

Ο Φίλιππος Δρακονταειδής είναι Έλληνας πεζογράφος και μεταφραστής.

Γεννήθηκε στη Χαλκίδα Ευβοίας στις 17 Σεπτεμβρίου 1940.

Ο πατέρας του, ενεργό μέλος της Εθνική Αντίστασης, εκτελέστηκε τον Απρίλιο του 1944.
Αποφοίτησε από το Βαρβάκειο το 1958.
Με εισαγωγικές εξετάσεις μπαίνει στην Ανωτάτη Εμπορική, αλλά δεν ολοκληρώνει τις σπουδές του, εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων.
Το 1968 γίνεται δεκτός στο Προπαιδευτικό Έτος της Σορβόννης και, μετά από εξετάσεις, γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, όπου ολοκληρώνει πτυχιακές σπουδές φιλολογίας και ιστορίας.
Σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα, και κοινωνιολογία στο Παρίσι. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1962 με τη συλλογή του Τρίπτυχο, συλλογή διηγημάτων από τις εκδόσεις Δίφρος, με το ψευδώνυμο Φ. Φιλίππου .
Ένα χρόνο αργότερα, κυκλοφόρησε η νουβέλα του Σημειώματα (εκδόσεις Φέξης).
Το 1970, από τις εκδόσεις Κάλβος, κυκλοφόρησε συλλογή σύντομων κειμένων, με τίτλο Ιωή, στα οποία εμφανίζεται πάλι με το ψευδώνυμο Φ. Φιλίππου.
Το 1980 κυκλοφόρησε το βιβλίο Προς Οφρύνιο, (εκδόσεις Κέδρος) το οποίο, το 1981 τιμήθηκε με το β΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, (δεν δόθηκε πρώτο βραβείο).
Το 1995, με την άποψη ότι τα κείμενά του αποτελούν «έργα εν προόδω» και συνεπώς χρειάζονται διαρκή επεξεργασία, συμπλήρωση ή αναθεώρηση, έκρινε πως ορισμένα από αυτά δεν ανταποκρίνονταν στα κριτήρια ποιότητας που είναι απαραίτητη στη λογοτεχνία και αποκηρύσσοντας ένα μεγάλο μέρος του συγγραφικού του έργου, ξαναγράφει τα μυθιστορήματα: "Σχόλια σχετικά με την περίπτωση" που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος, (αναφέρεται στην περίπτωση της εκτέλεσης του πατέρα του και «συμπληρώνεται» συνεχώς ως εξελισσόμενο «βιογράφημα»), "Στα ίχνη της παράστασης", "Προς Οφρύνιο", "Το άγαλμα", "Το μήνυμα", "Η πρόσοψη". Αυτοί οι έξι τίτλοι συγκροτούν μια ενότητα με τίτλο "Εξάμετρον".
Βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, ολλανδικά και σλοβενικά.
Έχει βραβευτεί με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας (1981) και είναι Ιππότης της Τάξης Τεχνών και Γραμμάτων της Γαλλίας, Ιππότης της Τάξης της Ισαβέλλας της Καθολικής (Ισπανία) και μέλος της Ελληνικής Λέσχης Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων. Είναι γνώστης της γαλλικής, αγγλικής και ισπανικής γλώσσας.
 

ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ

Ο Σωτήρης Μουστάκας ήταν Ελληνοκύπριος ηθοποιός, ένας από τους μεγαλύτερους κωμικούς ηθοποιούς της Ελλάδας, βραβευμένος για την προσφορά του στην ελληνική επιθεώρηση που παρέμεινε ενεργός μέχρι το τέλος της ζωής του.

Γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1940 στο χωριό Κάτω Πλάτρες της επαρχίας Λεμεσού και ήταν ο νεότερος από τα επτά αδέρφια του.

Σε ηλικία 15 χρονών, συμμετείχε ενεργά στον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ την περίοδο 1955 έως 1959, όπου μοίραζε φυλλάδια και έγραφε συνθήματα στους τοίχους.
Συνελήφθη από τους Άγγλους και φυλακίστηκε για περίοδο εφτά μηνών.
Μόλις αποφυλακίστηκε τελείωσε το σχολείο και το 1958 αναχώρησε για την Αθήνα για να σπουδάσει ηθοποιία, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του.

Το 1954, πήγε σε μια θεατρική παράσταση του Νίκου Σταυρίδη στη Λεμεσό, όπου και ανακάλυψε την αγάπη του για το θέατρο.
Μετά το τέλος της παράστασης, ο Μουστάκας πλησίασε τον Σταυρίδη, τον μιμήθηκε και απέσπασε την προσοχή του.
Στη συνέχεια τού είπε πως θέλει να γίνει κι αυτός ηθοποιός και ο Σταυρίδης του είπε να έρθει στην Αθήνα και να τον βρει.
Όταν έφτασε στην Αθήνα, έπιασε δουλειά σ' ένα εστιατόριο ως σερβιτόρος, και μετά από προτροπή του Σταυρίδη έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου πέρασε με την δεύτερη προσπάθεια.
Τότε γνώρισε την ηθοποιό Μαρία Μπονέλου, την οποία νυμφεύθηκε το 1973 και με την οποία απέκτησε μια κόρη, την ηθοποιό και σοπράνο Αλεξία Μουστάκα.
Την ίδια περίοδο πέρασε και στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Απεβίωσε τα ξημερώματα της 4ης Ιουνίου του 2007 στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών στην ηλικία των 66 ετών, μετά από έκτακτη εισαγωγή λόγω ξαφνικής αδιαθεσίας που αισθάνθηκε κατά τη διάρκεια θεατρικής πρόβας.
Ο λόγος του θανάτου του ήταν η λοίμωξη του αναπνευστικού, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από καρκίνο.
Κηδεύτηκε στις 6 Ιουνίου του 2007 στο κοιμητήριο Χαλανδρίου, δημοσία δαπάνη. Τελευταία του επιθυμία ήταν να σκεπαστεί η σορός του με την ελληνική σημαία.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΑΜΙΑΝΙΔΗΣ

Ο Σταύρος Δαμιανίδης ήταν Έλληνας μουσικός γεννημένος στη Θεσσαλονίκη στις 17 Σεπτεμβρίου 1941.

Ορφανός από μικρή ηλικία ο Δαμιανίδης αναγκάστηκε να εργαστεί για να συντηρήσει μια οικογένεια οκτώ ατόμων.
Σε μια εποχή που το μπουζούκι είχε κακή φήμη, δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό να μάθει να παίζει.
Στην ηλικία των 8 ετών έφτιαξε το πρώτο του μπουζούκι από ένα παλιό τενεκεδένιο δοχείο και μάθαινε κρυφά την τεχνική του.
Όταν αργότερα αγόρασε το πρώτο του όργανο, έπαιζε στους γάμους και τα βαφτίσια και άλλες γιορτές στο χωριό που μεγάλωσε (Μιλιά της Αριδαίας/Αλμωπίας).

Αφού υπηρέτησε τη θητεία του στο στρατό, άρχισε να παίζει επαγγελματικά μουσική περιοδεύοντας τη Μεσόγειο με δημοφιλείς καλλιτέχνες όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης, το Τρίο Μπελ Κάντο, η Σωτηρία Μπέλλου ο Σπύρος Ζαγοραίος, η Γιώτα Λύδια και άλλοι.

Μετά τις περιοδείες του στην Ελλάδα, την Κύπρο, τη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, ο Δαμιανίδης μετανάστευσε στην Αυστραλία προς το τέλος της δεκαετίας του '60, επιθυμώντας να καθιερωθεί εκεί ως καλλιτέχνης.
Όμως, οι οικογενειακές υποχρεώσεις του τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει προσωρινά την τέχνη του.
Παρ' όλες τις δυσκολίες έπαιξε ζωντανά στην Τασμανία, τη Μελβούρνη, το Σίδνεϊ, την Αδελαΐδα, το Ντάρβιν και τελικά στο Περθ, όπου και εγκαταστάθηκε.

Μέσω αυτής της γιγαντιαίας περιοδείας στην Αυστραλία, ο Σταύρος έφερε μια ανανέωση στο μπουζούκι.
Θεωρημένος ένας από τους καλύτερους μουσικούς του μπουζουκιού που πάτησε ποτέ στην Αυστραλία, ο Σταύρος έκανε γρήγορα όνομα.
Του προσφέρθηκαν συμβόλαια για ηχογραφήσεις με τις πιο γνωστές αυστραλιανές δισκογραφικές εταιρίες, συμπεριλαμβανομένης της Virgin, EMI, ABC, αλλά αρνήθηκε.
Η επιλογή του να μην ηχογραφήσει μουσική βασίστηκε στην τιμή των παραδοσιακών καλλιτεχνών, που αισθάνονται η εργασία ότι τους είναι μια εμπειρία που πρέπει να απολαμβάνουν οι άνθρωποι.
Το παίξιμο του μπουζουκιού του δεν ήταν ένας μονόλογος, ήταν ένας διάλογος με το ακροατήριό του.
Όταν ρωτήθηκε γιατί αρνήθηκε, ο Σταύρος αποκρίθηκε: "η μέγιστη ανταμοιβή μου είναι να βλέπω τους ανθρώπους να χαίρονται όταν παίζω".

Ο Σταύρος, όπως πολλοί άλλοι μεγάλοι Αυστραλιανοί μπουζουκτσήδες στην Αυστραλία, δεν παρήγαγε ποτέ οποιουσδήποτε δίσκους ή άλμπουμ, αλλά προτίμησε να παίξει για την απόλαυση και την καλή επιχείρηση.
Θαυμάστηκε από πολλούς μουσικούς και ενέπνευσε πολλούς μουσικούς μπουζουκιού στη Δυτική Αυστραλία και σε άλλες πολιτείες της Αυστραλίας, ενώ αποτέλεσε επίσης παράδειγμα για πολλούς Έλληνες μπουζουκτσήδες που επιδίωξαν να απομακρυνθούν από τις παραδοσιακές μορφές.

Η μετακίνηση του Σταύρου προς το Περθ παρακινήθηκε αρχικά από μια σύμβαση εργασίας και μια συνεργασία με τα εστιατόρια Lucas.
Ο διευθυντής των εστιατορίων Lucas στην αναζήτησή του του καλύτερου μουσικού μπουζουκιού για το νέο ελληνικό εστιατόριό του, έστειλε τον αδελφό του Lucas στην Ελλάδα και σε όλη την Αυστραλία.
Τελικά για καλή του τύχη ανακάλυψε το Σταύρο, που μετακόμισε αμέσως στο Περθ και άρχισε να εμφανίζεται εκεί.

Ο Σταύρος ήταν επίσης δάσκαλος στο μπουζούκι.
Είχε λίγους μαθητές που έγιναν επίσης πολύ ειδικευμένοι στο παίξιμό του.
Ο Δαμιανίδης έχει γράψει επίσης πολλά τραγούδια και ποιήματα, τα περισσότερα από τα οποία είναι αδημοσίευτα.

Ο Σταύρος εισήγαγε στην αυστραλιανή μουσική τους ελληνικούς και μικρασιατικούς ρυθμούς και κλίμακες (τις αποκαλούμενες και δρόμους).
Ο δρόμος είναι μουσική κλίμακα που ποικίλλει στις νότες σύμφωνα με το ρυθμό, κάτι που επιτρέπει κάθε τόνος να έχει πολλαπλούς δρόμους, ευδιάκριτα διαφορετικούς στον ήχο.
Ο δρόμος είναι μια αρχαία ελληνική άποψη σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο η μουσική πρέπει να παιχτεί και ήταν ένα από τα πράγματα που δίδαξε στους μαθητές του, καθώς επίσης και το ζωντανό παίξιμο.
Τα διάφορα σύγχρονα τραγούδια και οι δίσκοι ελληνικής μουσικής που παράγονται στην Αυστραλία δανείστηκαν και εμπνεύστηκαν από την ιδιαίτερα ζωντανή ερμηνεία του.

Εκτός από μουσικός είχε ακόμα συμβολή στο σχηματισμό μιας μικρής ελληνικής κοινοτικής ομάδας στο Περθ, καθώς και ηγετικό ρόλο ως ένα από τα αρχικά επτά μέλη της Ποντιακής Αδελφότητας Αγίου Γεωργίου στη δυτική Αυστραλία.
Η κοινότητα συγκέντρωσε από την Ανατολία Έλληνες και Πόντιους ώστε να κρατήσουν ζωντανές διάφορες πτυχές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και της μουσικής, συντηρώντας παράλληλα το χριστιανικό ήθος και την ορθοδοξία.
Η Ποντιακή Αδελφότητα άκμασε κάτω από την προεδρία του (1988-2001) και έφθασε αργότερα να περιλαμβάνει πάνω από πεντακόσια μέλη.

Πέθανε στις 27 Ιανουαρίου 2001 στο Περθ της δυτικής Αυστραλίας.
 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

Ο Αντώνης Πολιτάκης είναι Έλληνας εξπρεσιονιστής ζωγράφος.

Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 17 Σεπτεμβρίου του 1948.

Στο σχολείο του Σ. Μοντεσάντου και μόλις επτά χρόνων ξεκινάει μαθήματα ελευθέρου σχεδίου.
 Ένα χρόνο αργότερα παίρνει και το πρώτο του βραβείο για την ζωγραφική των σκηνικών στη σχολική εκδήλωση.
Εκείνη την εποχή, οι χώροι έκφρασής του ήταν το λιμάνι και οι αλάνες.
Για επιφάνειες δημιουργίας είχε τις μάντρες, τα ντουβάρια, τα στρατσόχαρτα.
Το κάρβουνο από καμένο ξύλο σε βαρέλι, το κραγιόν (κοκκινάδι) και το μολύβι ήταν τα αγαπημένα του υλικά.
Οι ιερόδουλες του λιμανιού, οι αγορές, τα καράβια, η θάλασσα θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα καλλιτεχνική ζωή του.
Ανήσυχο και ατίθασο πνεύμα δύσκολα έμπαινε σε «καλούπια».

Από τις πρώτες του δασκάλες υπήρξαν η γλύπτρια Ολυμπία Φίκα, η ζωγράφος Τζένη Παπαδάκη, κατόπιν ο Γιάννης Μόραλης, η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα στην Ιστορία της Τέχνης στην ΑΣΚΤ.
Την περίοδο 1975-1980 τον βρίσκουμε να σπουδάζει στο Παρίσι στην Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον ζωγράφο-χαράκτη Jean Feugereux.

Στις αναζητήσεις του ήταν και το πέρασμά του από τις Μονές του Αγίου Όρους. Εκεί σπουδάζει την τεχνική της εγκαυστικής, την αγιογραφία και τα παραδοσιακά υλικά.

Το 1980 σε συνεργασία με τους Δήμους Κερατσινίου, Κορυδαλλού, Περάματος, Δραπετσώνας και με τους Δημάρχους Δ. Σαράφογλου, Δ. Μαλαγαρδή, Α. Πατσιλινάκο, αλλά και με συμπαραστάτη την Υπουργό Πολιτισμού από το 1981 Μελίνα Μερκούρη ιδρύει τα εργαστήρια τέχνης, όπου διδάσκει ο ίδιος θεωρία, σχέδιο, χρώμα, ιστορία της τέχνης και ταυτόχρονα προετοιμάζει παιδιά για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με βοηθό μία εκ των μαθητριών του τότε, την εικαστικό Τίνα Μάσχα, υπεύθυνη για το παιδικό τμήμα.
Μ' αυτό τον τρόπο επιτυγχάνει την πολιτιστική αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά.

Γίνεται μέλος της πολιτιστικής επιτροπής των εν λόγω Δήμων καθώς και υπεύθυνος για τα εικαστικά.
Με την σημαντική του βοήθεια στον Δήμο Κερατσινίου, ιδρύεται η Πινακοθήκη Α. Τάσσος στη μνήμη του μεγάλου χαράκτη.

Η συνεργασία του με τους Δήμους τελειώνει το καλοκαίρι του 1991.
Καταφεύγει στην Αθήνα σ' ένα νεοκλασικό της Ηπείρου & Αχαρνών.

Στο διάστημα αυτό κάνει τα σκηνικά για τις Χαμένες πατρίδες (Αφιέρωμα στα 60 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή) με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης κάνει τα σκηνικά στα εξής έργα: Αλέξανδρος και Αϊσέ του Δημήτρη Κολλάτου, Καραγκιόζης του Θ. Συναδινού από το «Ελεύθερο Θέατρο».
Εργάζεται για την τηλεόραση, κρατική και ιδιωτική.

Ιδρύει την Εικαστική Ομάδα "Κύκλος".
Παραδίδει μαθήματα ζωγραφικής & Ιστορίας της Τέχνης διά αλληλογραφίας στο περιοδικό των ναυτικών «Κανάλι 14».
Σε συνεργασία με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και το Υπουργείο Παιδείας φιλοτέχνησε τα έργα στο κείμενο του Λυσία Υπέρ αδυνάτου στο βιβλίο "Κείμενα Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας".
Ως οπαδός του Ολυμπιακού έχει φιλοτεχνήσει το επίσημο σήμα των «Ερυθρόλευκων Αμαζόνων» καθώς και το σήμα της ΠΕΦΟ καλλιτεχνών.

Με την αρχή της ιδιωτικής ραδιοφωνίας, γίνεται παραγωγός της πρώτης εικαστικής εκπομπής «Ο Ήχος των Χρωμάτων» στον Δημοτικό ραδιοσταθμό «Ξένιος».

Το 1984-85 ανοίγει στην Αθήνα και επί της οδού Φιλελλήνων μαζί με την εικαστικό Τίνα Μάσχα την γκαλερί «Κάμβιο», που έδινε «βήμα» σε νέους εικαστικούς.

Το 1992 συνεργάζεται με την εφημερίδα Έθνος και δημιουργεί το «ΤΟ», ένα κόκκινο σφαιρίδιο που σχολιάζει με καυστικό τρόπο την επικαιρότητα στην σελίδα της νεολαίας.
Το 2002 συνεργάζεται με την εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος και το ένθετο «Health&Style».
 

ΕΛΕΟΝΩΡΑ ΜΕΛΕΤΗ

Η Ελεονώρα Μελέτη είναι Ελληνίδα δημοσιογράφος, τηλεοπτική παρουσιάστρια, ραδιοφωνική παραγωγός, συγγραφέας, μπλόγκερ και πολιτικός.

Γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1978 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην περιοχή του Πειραιά.

Οι γονείς της ονομάζονται Γιώργος και Μαρία ενώ έχει επίσης έναν μεγαλύτερο αδερφό, τον Δημήτρη.
Αποφοίτησε από το Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, έχει κάνει μεταπτυχιακό στην Ιταλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Φερράρας αλλά και τη Συμβουλευτική Ψυχολογία.
Επίσης, έχει κάνει σπουδές δημοσιογραφίας και ΜΜΕ σε ιδιωτική σχολή.

Ξεκίνησε την καριέρα της στο χώρο της τηλεόρασης το 2001, ως συντάκτρια Διεθνών Ειδήσεων στον τηλεοπτικό σταθμό ALTER.
Τα επόμενα χρόνια συνέχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος σε διάφορες ψυχαγωγικές και ενημερωτικές εκπομπές του σταθμού, ενώ το 2003 ανέλαβε τη παρουσίαση δελτίων ειδήσεων του σταθμού για μια σεζόν.

Το καλοκαίρι του 2004 εντάχθηκε στο δημοσιογραφικό δυναμικό του ΑΝΤ1 όπου τη σεζόν 2004-2005 παρουσίαζε το απογευματινό δελτίο ειδήσεων στο καθημερινό πρόγραμμα του σταθμού.
Το Σεπτέμβριο του 2005 ήταν η περίοδος που ξεκίνησε την καριέρα της ως παρουσιάστρια ψυχαγωγικών εκπομπών.
Τότε ξεκίνησε να παρουσιάζει την ψυχαγωγική εκπομπή Πρωινός Καφές, έπειτα από την αποχώρηση της Ελένης Μενεγάκη από τον ΑΝΤ1, κρατώντας τα σκήπτρα της παρουσίασης για τρεις συνεχόμενες σεζόν, ήταν μια αποτυχία και την έκοψαν. Τον Φεβρουάριο του 2006 ανέλαβε και την παρουσίαση της μουσικής εκπομπής Απόψε κερνάμε εμείς! στην prime time ζώνη του Σαββάτου με την εκπομπή να μην σημειώνει επιτυχία και να ολοκληρώνεται λίγες εβδομάδες μετά.
Παράλληλα με τον Πρωινό Καφέ έκανε γκεστ εμφανίσεις στις κωμικές σειρές του ΑΝΤ1 Δις Μαδιάμ, Τύχη Βουνό και Coupling, ενώ το 2007 υπήρξε μέλος της κριτικής επιτροπής του Ελληνικού Τελικού της Eurovision στη ΝΕΤ.
Στις 16 Απριλίου του 2008 ανακοίνωσε πως αποχωρεί προσωρινά από τον Πρωινό Καφέ, λόγω προβλήματος υγείας, ωστόσο δεν επέστρεψε ποτέ ξανά στην παρουσίαση της εκπομπής.
Το καλοκαίρι του 2008, υπέγραψε συμβόλαιο με το κανάλι STAR και λίγο αργότερα, ξεκίνησε να παρουσιάζει την εκπομπή Πρωινή Μελέτη.
Παράλληλα, παρουσίαζε και τα δελτία ειδήσεων του σταθμού για το Σαββατοκύριακο.
Ενδιάμεσα, τον Ιούνιο του 2009, παρουσίασε τον διαγωνισμό Playmate of The Year.
Τον Απρίλιο του 2012 η εκπομπή Πρωινή Μελέτη μεταφέρθηκε στη μεσημεριανή ζώνη και μετονομάστηκε σε Μεσημεριανή Μελέτη.
Τη σεζόν 2013-2014 ανέλαβε τη παρουσίαση της εκπομπής Μελέτησε το ενώ μετά την ολοκλήρωση της, πήρε μεταγραφή για το κανάλι Epsilon TV.

Από τον Οκτώβριο του 2014 μέχρι τα μέσα του 2016, παρουσίαζε τη βραδινή ενημερωτική εκπομπή Hashtag, ενώ το 2015 (Απρίλιος - Νοέμβριος) ήταν και παρουσιάστρια στα κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού.

Στις αρχές του 2017, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ και από τον Απρίλιο του ίδιου έτους ανέλαβε τη παρουσίαση της εκπομπής Survivor Πανόραμα, η οποία σχετίζονταν εξ ολοκλήρου με το ριάλιτι Survivor.
Η εκπομπή παρουσίαζε θέματα που αφορούσαν τον πέμπτο κύκλο του παιχνιδιού όπως επίσης φιλοξενούσε συνεντεύξεις των συμμετεχόντων του παιχνιδιού.
Τον Ιανουάριο του 2018, ξεκίνησε να εμφανίζεται ως κριτής στον έκτο κύκλο του σόου χορού Dancing with the stars στον ΑΝΤ1 αλλά αποχώρησε νωρίτερα από την ολοκλήρωση του, λόγω προχωρημένης εγκυμοσύνης.
Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, πήρε μεταγραφή στον τηλεοπτική σταθμό Alpha TV.
Εκεί τον Οκτώβριο του 2018 ξεκίνησε να παρουσιάζει την βραδινή εκπομπή διαλόγου Μετά τα μεσάνυχτα.
Στις 7 Σεπτεμβρίου του 2020 ξεκίνησε να παρουσιάζει την πρωινή ψυχαγωγική-ενημερωτική εκπομπή Ώρα για Μελέτη, στο καθημερινό πρόγραμμα του Alpha TV.
Στις 30 Οκτωβρίου του ίδιου έτους ο σταθμός αποφάσισε να ολοκληρώσει αιφνιδίως την εκπομπή χωρίς ωστόσο να ανακοινωθούν οι ακριβείς λόγοι της διακοπής της.
Τον Ιανουάριο του 2021 επέστρεψε στο πρόγραμμα του σταθμού με την τρίτη σεζόν της εκπομπής διαλόγου Μεσάνυχτα στη βραδινή ζώνη.
Την ίδια χρονιά εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Γυναίκα ψάχνει... από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Τον Ιούλιο του 2021 υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τον τηλεοπτικό σταθμό Mega Channel.
Εκεί τις σεζόν 2021-2024 παρουσίασε την ψυχαγωγική-ενημερωτική εκπομπή MEGA Καλημέρα στο καθημερινό πρόγραμμα του σταθμού.

Στις 15 Απριλίου 2024, ανακοινώθηκε από τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι θα είναι υποψήφια ευρωβουλευτής στις ευρωεκλογές του 2024. Εξελέγη με 173.530 ψήφους.
Ανέλαβε Συντονίστρια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Επιτροπή Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Στις 28 Δεκεμβρίου 2017 παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο τον θεατρικό παραγωγό Θοδωρή Μαροσούλη έπειτα από ένα χρόνο σχέσης.
Στις 13 Απριλίου 2018 γεννήθηκε η κόρη τους, Αλεξάνδρα-Ωκεανίς.
Το ζευγάρι παντρεύτηκε και με θρησκευτικό γάμο στις 30 Ιουνίου 2023.