My Bonjour

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΑΜΑΡΑΣ

Ο Σπυρίδων - Φιλίσκος Σαμάρας  ήταν ένας από τους διαπρεπέστερους Έλληνες συνθέτες και ο κορυφαίος συνθέτης της Επτανησιακής Σχολής.
Διακρίθηκε στο χώρο της όπερας.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 29 Νοεμβρίου 1861.

Γιος του γεννημένου στη Βιέννη, αλλά με καταγωγή από τη Σιάτιστα, "γραμματέα υποπρόξενου" του Ελληνικού Βασιλικού Προξενείου, Σκαρλάτου Σαμάρα, και της γεννημένης στην Κωνσταντινούπολη Φαννής Ελάου.
Πρώτος του δάσκαλος στη μουσική υπήρξε ο επίσης Κερκυραίος μουσουργός Σπυρίδων Ξύνδας, ο οποίος του συνέστησε να συνεχίσει στο Ωδείο Αθηνών, όπου και τελικά ενεγράφη το 1874, παρακολουθώντας συστηματικά μαθήματα από το επόμενο έτος.
Δάσκαλοί του ήταν ο Φρειδερίκος Βολωνίνης (βιολί), ο Άγγελος Μασκερόνι και ο Ερρίκος Στανκαμπιάνο (θεωρητικά, ενορχήστρωση και πιάνο).

Τον Δεκέμβριο του 1881 έφυγε για ανώτερες σπουδές στο Παρίσι. Σημαντικότερος καθηγητής του στο Κονσερβατόριο του Παρισιού υπήρξε ο Λεό Ντελίμπ.
Στο παρισινό Ωδείο εκτελέστηκαν μερικές συνθέσεις του, όπως η "Κιταράτα", η οποία απέσπασε τα συγχαρητήρια του Σαρλ Γκουνώ.

Στη συνέχεια (γύρω στο 1885) μετακόμισε στην Ιταλία, όπου και ξεκίνησε συστηματικά τη συνθετική του καριέρα.
Ωστόσο, διατηρούσε για πολλά χρόνια μόνιμη κατοικία στο Παρίσι.
Στις 16 Μαϊου του 1886 ανέβηκε με επιτυχία στο θέατρο Καρκάνο του Μιλάνου η τρίπρακτη όπερα Φλόρα Μιράμπιλις, θριάμβευσε όμως με το ανέβασμά της στη Σκάλα του Μιλάνου το 1887, με πρωταγωνίστρια την Έμμα Καλβέ.
Με επιτυχία στέφθηκε και η εκτέλεση της τετράπρακτης όπερας "Μετζέ" το Δεκέμβριο του 1888 στο θέατρο Costanzi της Ρώμης παρουσία υψηλών προσώπων.

Ο Σαμάρας ποτέ δεν αποξενώθηκε από την Ελλάδα, η φιλόμουση κοινότητα της οποίας παρακολουθούσε με θαυμασμό την ανοδική πορεία του μουσουργού. Έτσι το 1889 ανέβηκε στην Κέρκυρα και κατόπιν στην Αθήνα η "Φλόρα Μιράμπιλις" ως "Θαυμαστή Ανθώ".

Την αποτυχία της όπερας "Λιονέλλα" στη Σκάλα του Μιλάνου το 1891, ήρθε να αποκαταστήσει ο θρίαμβος της όπερας "La Martire" (Η Μάρτυς) που παρουσιάστηκε στη Νάπολη το Μάιο του 1894.
Τότε ακριβώς ο συνθέτης κατατάχθηκε από τους κριτικούς στη σχολή του βερισμού, της οποίας θεωρείται από τους πρωτεργάτες, πλάι στους Ρουτζέρο Λεονκαβάλο, Πιέτρο Μασκάνι και Τζάκομο Πουτσίνι.

Ακολούθησαν και άλλες επιτυχημένες όπερες, όπως "Η Δαμασμένη Μαινάδα" (La Furia Damata) το 1895, βασισμένη στο έργο του Σαίξπηρ "Το ημέρωμα της στρίγγλας", "Storia d'Amore" 1903 (αργότερα ανεβάστηκε και στη Γερμανία με τον τίτλο La Biontinetta (Η Ξανθούλα) και "Mademoiselle de Belle-Isle", το 1905.

Το 1895 ανατέθηκε από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή στον Σαμάρα η σύνθεση ενός Ολυμπιακού Ύμνου με την ευκαιρία της πραγματοποίησης στην Αθήνα των Πρώτων Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων (Απρίλιος 1896).
Μετά την ανάθεση στον Σαμάρα η επιτροπή επέλεξε να μελοποιηθεί το ομότιτλο ποίημα του Κωστή Παλαμά.
Ο ύμνος αυτός καθιερώθηκε ως επίσημος Ολυμπιακός Ύμνος μόλις το 1958 στο Τόκυο, δηλαδή εξήντα δύο χρόνια μετά την παγκόσμια «πρώτη» του και σαράντα ένα χρόνια μετά τον θάνατο του συνθέτη του.

Αποκορύφωμα της συνθετικής του καριέρας ήταν το ανέβασμα της τρίπρακτης όπερας "Rhea" (Ρέα) τον Απρίλιο του 1908 στο θέατρο "Verdi" της Φλωρεντίας. Τον Σαμάρα συγχαίρουν για τη μουσική του σημαντικοί Ιταλοί συνθέτες όπως ο Πουτσίνι και ο Μασκάνι, αναδεικνύοντάς τον ως ομότιμό τους. Κατόπιν το έργο ανεβάστηκε στο Βερολίνο, ενώ στην Αθήνα πρωτοπαίχτηκε το 1911.

Το 1911 ο Σαμάρας εγκαταστάθηκε οριστικά στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον Γιώργο Λεωτσάκο (Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό), ο επαναπατρισμός του ίσως συνδέεται με σκέψεις του βασιλιά Γεωργίου του Α΄ να τον κάνει διευθυντή του Ωδείου Αθηνών, κάτι που τελικά δεν τελεσφόρησε.
Ένας ακόμη λόγος που τον ανάγκασε να παραμείνει στην Ελλάδα, παρόλο που οι συνθήκες καλλιτεχνικά ήταν αντίξοες, θεωρείται και γάμος του με την πιανίστα Άννα Αντωνοπούλου (1914).
Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος φαίνεται ότι εγκλώβισε οριστικά τον Σαμάρα στην Ελλάδα.
Ο συνθέτης για να επιβιώσει αναγκάστηκε να στραφεί σε ελαφρότερο μελοδραματικό είδος, την οπερέτα, αλλά και να εμπλουτίσει το έντεχνο ελληνόφωνο τραγούδι.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 25 Μαρτίου / 7 Απριλίου 1917, σε ηλικία 56 ετών από τη νόσο του Bright (χρονία νεφρίτις).
 

ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ

Ο Σάββας Αγουρίδης ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός και θεολόγος.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Νοεμβρίου 1921.

Αποφοίτησε ως αριστούχος από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1943 και έπειτα διετέλεσε καθηγητής θρησκευτικών στην ιδιωτική εκπαίδευση. Μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφία του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών στο Πανεπιστήμιο Ντιούκ (University of Duke) της Βόρειας Καρολίνας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, όπου και πήρε το διδακτορικό του το 1950.
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, εργάσθηκε ως καθηγητής στη μέση εκπαίδευση, στην Χριστιανική Αδελφότητα Νέων Αθηνών ως κοινωνικός λειτουργός και στη Διεθνή Κοινωνική Υπηρεσία για την αποκατάσταση προσφύγων.

Ταυτόχρονα, αναγορεύθηκε Διδάκτωρ της Ορθόδοξης θεολογίας με τη μελέτη «Το πρόβλημα των Προσθηκών της Σλαβονικής Μεταφράσεως του Ιουδαϊκού Πολέμου και της Μαρτυρίας των περί του Βαπτιστού και του Ιησού» (Αθήνα, 1954), και το 1956 εξελέγη υφηγητής στην έδρα της Καινής Διαθήκης με τη μελέτη «Ο χαρακτήρ της Εσχατολογίας εις το Α΄ Βιβλίον του Ενώχ».

Εκείνο το έτος εξελέγη έκτακτος, και τρία χρόνια αργότερα τακτικός, καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1956-1968), ενώ στην ενδιάμεση περίοδο 1962-1963 δίδαξε με αποστολή στην Ελληνική Θεολογική Σχολή της Βοστώνης.
Από το 1969 ως το 1982 υπηρέτησε ως καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όταν και παραιτήθηκε.
Διετέλεσε κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών κατά το ακαδημαϊκό έτος 1974-1975.

Υπήρξε ένα από τα παλαιότερα μέλη της Studiorum Societas Novi Testamenti (Εταιρία Μελετών της Καινής Διαθήκης), μιας διεθνούς εταιρίας μελετητών της Καινής Διαθήκης, στην οποία συμμετείχε κάθε χρόνο.
Διετέλεσε αντιπρόεδρος των Ενωμένων Βιβλικών Εταιριών στην Ευρώπη επί δύο επταετίες, καθώς επίσης ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Εταιρίας Βιβλικών Σπουδών.
Αποτέλεσε εσαεί μέλος της Βιβλικής Εταιρίας των ΗΠΑ.
Διετέλεσε, επίσης, αντιπρόεδρος της Academie Internationale des Sciences Religieuses (Διεθνής Ακαδημία Θρησκευτικών Επιστημών) στις Βρυξέλλες, ενώ υπήρξε επί χρόνια πρόεδρος του Εκπαιδευτικού και Φιλανθρωπικού Ιδρύματος «Άρτος Ζωής» του Λυμπεροπούλειου Ιδρύματος, της Κίνησης Πολιτών κατά του Ρατσισμού και της Εθνικής Επιτροπή Βιοηθικής.

Το 1996 εξελέγη επίτιμος Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο της Κραϊόβα στη Ρουμανία.
Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ορθόδοξης αντιπροσωπείας στην Κεντρική Επιτροπή του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (1968-1974). Εξέδιδε από τη δεκαετία του 1970 το εξαμηνιαίο Δελτίο Βιβλικών Μελετών, ενώ εξέδωσε πολλά βιβλία και έκανε την επιμέλεια και τη μετάφραση στα ελληνικά πολλών αξιόλογων καινοδιαθηκικών και θεολογικών γενικότερα έργων. Συμμετείχε ως μέλος της Διεθνούς Συμβουλευτικής Επιτροπής της Ελληνικής Ομάδας για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (ΕΟΔΜ), του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Ομάδας για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (Minority Rights Group International) και εξέδωσε εκθέσεις σχετικά με θρησκευτικές κοινότητες στην Ελλάδα για το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι.
Χρημάτισε πρόεδρος της διοργανωτικής επιτροπής του 2ου Συνεδρίου Ορθόδοξης Θεολογίας που έλαβε χώρα στην Αθήνα το 1976.

Ασχολήθηκε σε βάθος με την αποκαλυπτική και απόκρυφη παλαιοδιαθηκική γραμματεία και έχει διακριθεί στον τομέα της ιστορικής εξέλιξης της χριστιανικής πίστης.
Η συμβολή του στην ανάπτυξη των βιβλικών σπουδών στην ελληνική ακαδημαϊκή θεολογία υπήρξε καθοριστική, εστιάζοντας ιδιαίτερα το ερευνητικό του ενδιαφέρον στον εσχατολογικό χαρακτήρα της χριστιανικής πίστης και εκκλησίας. Με την εργογραφία του έχει καλύψει ένα ευρύ φάσμα Βιβλικής θεολογίας, αφενός ξεπερνώντας προηγούμενες συντηρητικές θεωρήσεις και αφετέρου εντός των πλαισίων της Ορθόδοξης παράδοσης.
Παρά τις αντιδράσεις, η ανανεωτική ερμηνευτική γραμμή του διάνοιξε το χώρο της Θεολογίας προς τα σύγχρονα φιλοσοφικά και κοινωνικά ρεύματα.
Δεν παραθεώρησε την πατερική σκέψη, αλλά επικεντρώθηκε στη δυναμική της ερμηνευτικής των εκκλησιαστικών πατέρων.
Έδωσε έμφαση στον κοινωνικό χαρακτήρα του ευαγγελικού μηνύματος, στο ιουδαϊκό υπόβαθρο των συγγραμμάτων της Καινής Διαθήκης και στην επίδραση του γνωστικισμού.

Διετέλεσε Πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλίας Ελλάδας και Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 15 Φεβρουαρίου 2009.
 

ΜΑΡΙΚΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Η Μαρίκα Μητσοτάκη το γένος Γιαννούκου, ήταν σύζυγος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, πρώην Πρωθυπουργού και επίτιμου προέδρου του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.

Γεννήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1930.

Ήταν γόνος της ευκατάστατης οικογένειας Γιαννούκου και σύζυγος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη από το 1953.
Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του συζύγου της (1990-1993) απασχόλησε πολλές φορές την κοινή γνώμη μέσα από δημοσιεύματα του τύπου καθώς θεωρούνταν ότι η επιρροή που ασκούσε στο σύζυγό της επεκτεινόταν και σε θέματα θεσμικά, όπως την επιλογή ή απομάκρυνση υπουργών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα υπήρξε η σύγκρουσή της με τον τότε Υπουργό Βιομηχανίας Σταύρο Δήμα το 1991.
Η Μαρίκα Μητσοτάκη μαζί με το σύζυγο της ήταν κάτοχοι μιας ιδιαιτέρως πλούσιας αρχαιολογικής συλλογής.
Η συλλογή αυτή επέστρεψε οριστικά στο κράτος από το ζεύγος Μητσοτάκη και τοποθετήθηκε στο Μουσείο Χανίων το 2000, αν και κάποια κομμάτια της είχαν ήδη επιστρέψει νωρίτερα από τους κατόχους τους.

Στις 17 Απριλίου 2012 η Μαρίκα Μητσοτάκη εισήχθη στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε, πέρα από τα κινητικά που είχε αποκτήσει λόγω της πολιομυελίτιδας, από την οποία προσεβλήθη σε νεαρή ηλικία.

Απεβίωσε στις 6 Μαΐου του 2012, ανήμερα των βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα.
 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΜΠΕΣΙΝΗΣ

Ο Γιάννης Καραμπεσίνης γεννήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1931 και ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδοποιός και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού.

Ανάμεσα στους πιο σημαντικούς δίσκους που κυκλοφόρησε συναντούμε τους: «Τσιφτετέλι, Νο 2» (1971), «Μαίρη Μαράντη» (1971), «Αγάπες και παράπονα» (1984), «Θα φύγω μόνος μου» (1985), «Σε καινούρια τραγούδια» (1990).

Δημοφιλή τραγούδια του υπήρξαν τα ακόλουθα: «Πήραν τα στήθια μου φωτιά», «Κάψε με να ησυχάσω», «Εσένα δεν σου άξιζε αγάπη», «Η παντρεμένη», «Τα μελιτζανιά σου μάτια», «Θα φύγω κι ας πονώ», «Του φτωχού ο πόνος», «Τσιφτετέλι παιχνιδιάρικο», «Ξημερώνει η γιορτή σου», «Της φτώχειας τα παιδιά», «Τσιφτετέλι με μπουζούκι», κ.ά.

Συμμετείχε ως ερμηνευτής σε κινηματογραφικές ταινίες κατά τη δεκαετία του 1960, όπως: «Είναι σκληρός ο χωρισμός» (1963), «Ένα παιδί χωρίς όνομα» (1964), «Κάθε καημός και δάκρυ» (1964), «Απαγωγή» (1964), «Πόνεσα πολύ για σένα» (1965), «Παίξε, μπουζούκι μου γλυκό» (1965), «Ο επαναστάτης» (1965), «Το σπίτι των ανέμων» (1966), «Σήκω, χόρεψε συρτάκι» (1967), «Καταραμένη αγάπη» (1968) και «Αυτή που δεν λύγισε» (1968).

Ήταν παντρεμένος με την Μαίρη Μαράντη, με την οποία αργότερα είχε πάρει διαζύγιο.

Ο Καραμπεσίνης έπαιξε με το μπουζούκι του ίδιου του Μανώλη Χιώτη το τραγούδι του, ""Ηλιοβασιλέματα" στη κηδεία του.

Πέθανε στις 15 Φεβρουαρίου 2011, σε ηλικία 80 ετών.
 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΡΑΒΑΝΗ

Η Ευαγγελία Αραβανή είναι Ελληνίδα παρουσιάστρια και πρώην μοντέλο, βραβευμένη ως Σταρ Ελλάς 2005.

Γεννήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1985 στη Λευκάδα όπου και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της.

Οι γονείς της ονομάζονται Κώστας και Σοφία. Έπειτα, μετακόμισαν οικογενειακώς στη Νίκαια Αττικής.
Έχει μια μικρότερη αδελφή, τη Μαρία (γενν. 1990).
Πέρασε σε τμήμα του Τ.Ε.Ι. Κρήτης, αλλά δεν πήγε ποτέ.

Το 2005, σε ηλικία 20 ετών και έπειτα από παρότρυνση δικών της ανθρώπων, δήλωσε συμμετοχή στον Διαγωνισμό Ομορφιάς του ΑΝΤ1.
Αφού στέφθηκε Σταρ Ελλάς εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διαγωνισμό Miss Universe.
Την ίδια χρονιά έπαιξε στο videoclip του τραγουδιού "Θυμίζεις κάτι από Ελλάδα" (του Θάνου Πετρέλη).

Μετά την επιτυχία της στα καλλιστεία, ξεκίνησε να εργάζεται επαγγελματικά ως μοντέλο σε Ελλάδα και εξωτερικό (Γερμανία, Ιταλία και ΗΠΑ).

Το 2007, επιλέχθηκε από τον Γρηγόρη Αρναούτογλου για να βρίσκεται στο πάνελ της πρωινής εκπομπής του MEGA, "Όμορφος Κόσμος το πρωί".
Το 2008 ξεκίνησε να παρουσιάζει την εκπομπή "TaSPY TV" μαζί με τον Σωτήρη Διαμαντή στον ALPHA, η οποία όμως διεκόπη ύστερα από μόλις δύο επεισόδια. Μετά από ένα μεγάλο τηλεοπτικό διάλειμμα, επέστρεψε το 2012, μέσα από την εκπομπή "Μες στην καλή χαρά" στον ALPHA, στο πλευρό της Ναταλίας Γερμανού. Η παρουσία της εκεί διήρκησε μόνο τρεις εβδομάδες, καθώς ξαφνικά της ανακοινώθηκε μέσω του καναλιού η αποχώρησή της από την εκπομπή.
Τη σεζόν 2013-2014 ανέλαβε την παρουσίαση της μουσικής εκπομπής "Greekclips" στο MTV ενώ συμμετείχε και στο show του ΑΝΤ1, "Dancing with the stars", κερδίζοντας την 7η θέση.

Το Μάιο του 2014 ανέλαβε την παρουσίαση της εκπομπής "Golden Barista" στο MEGA και παράλληλα συμμετείχε στις διαφημίσεις για τα προϊόντα της εταιρείας "Αγρόκηπος Χαλβατζή".
Τη σεζόν 2014-2015 παρουσίασε στον ΑΝΤ1 Κύπρου, την εκπομπή "Άλφα Chef". Τη σεζόν 2016-2017 ανέλαβε την παρουσίαση των green room του talent show "The X-Factor" στον ΣΚΑΪ, με κεντρικό παρουσιαστή τον Σάκη Ρουβά.
Έπειτα, ακολούθησε το καθημερινό reality show μόδας "My Style Rocks", στο ίδιο κανάλι, αλλά μετά τη λήξη του (Δεκέμβριος 2017) πήρε μεταγραφή για το κανάλι ΑΝΤ1.
Από τον Ιανουάριο ως το Μάιο του 2018, παρουσίασε το "Dancing with the stars" ενώ παράλληλα ήταν το κεντρικό πρόσωπο της εταιρίας "Orzene".

Τον Ιούνιο του 2018 αποχώρησε από τον ΑΝΤ1 και ξεκίνησε συνεργασία με το OPEN, παρουσιάζοντας την ελληνική εκδοχή του fashion show "Project Runway".
Τον Απρίλιο του 2019, έκανε μια εμφάνιση στο MadWalk - The Fashion Music Project, ερμηνεύοντας το κομμάτι "Καταπληκτικά" του Νίνο.

Υπήρξε σε σχέσεις με τους τραγουδιστές Ηλία Βρεττό (2012-2014) και Νίκο Οικονομόπουλο (2017-2019).

Το 2019 ξεκίνησε τη σχέση της με τον επιχειρηματία Σπύρο Λάζαρη.
Τον Μάρτιο του 2024 γέννησε το πρώτο τους παιδί, έναν γιο, που ονομάστηκε Άγγελος και στις 12 Μαΐου 2025 έγινε ο γάμος του ζευγαριού.